Andere koekjes

BELGISCHE KRUIDENIERSWAREN CHOCKIES ANDERE KOEKJES In het graf van de Egyptische farao TI, van de 5e dynastie, tonen schilderijen een arbeider die het vuur aanwakkert in een oven waar koekjes worden gebakken. Het idee om wat smaakmakers zoals vetten en zoete producten in het deeg te verwerken, is voldoende om gebak te laten ontstaan. Patisserie, koek en bakkerij hebben zich langzamerhand gedifferentieerd volgens de duizend-en-één manieren om graanmeel te bewerken. Ten tijde van Pericles wisten de Grieken al hoe ze vele soorten brood moesten bereiden. De "dipyres", of tweemaal gebakken broden, markeren de geboorte van het koekje. Het bakken in Rome kwam pas op gang toen Griekse bakkers zich daar vestigden. In contact met de Romeinen leerden de Galliërs de kunst van het bakken en werd gebakken brood de basis van hun dieet. In de Middeleeuwen, in het Westen, met het gebruik van bakken om andere kookmethoden te vervangen, neemt het koekje een vorm aan die zelfs in de 21e eeuw onveranderd blijft. Het was in deze tijd, achter de schermen van de kruistochten, dat men specerijen uit het Oosten, zoals kaneel, begon toe te voegen. Het koekje werd in die tijd vooral gebruikt door zeelieden, aangezien het langer eetbaar bleef dan brood. In de 15e eeuw werden de "nieules" (gebroeide sint-jakobsschelpen met anijssmaak) en het bladerdeeg "talmouses", een traktatie voor Lodewijk XI, die ze vooral lekker vond bij Brie, gewaardeerd. Hierdoor kunnen banketbakkers op zondag werken. De invloed van Catherine de Medici. Toen Catherine de Medici in 1533 aan het Franse hof arriveerde; begeleid door haar Florentijnse banketbakkers ontdekken we brioche en koekjes, de laatste die in de 19e eeuw het boudoir hebben doen ontstaan. De koks van Catherine de Medici brengen ook bitterkoekjes en frangipanes, snoepjes gemaakt door Frangipani, een Italiaanse persoonlijkheid uit de 16e eeuw over wie de geschiedenis het niet eens is. In de 17e eeuw werden zoete of hartige koekjes steeds gevarieerder en soms gearomatiseerd of gearomatiseerd met vanille, koffie, chocolade, kokosnoot, anijs... maar ook gevuld met jam, vers of gedroogd fruit. Het was in de 18e eeuw dat de uitdrukking "petits fours" werd geboren, die kleine gerechten aanduidt die in een "petit four" worden gekookt, dat wil zeggen in een oven die bijna is uitgedoofd, na het koken van grote stukken. Het was waarschijnlijk ook in de 18e eeuw dat de eerste wafels verschenen. Van het Duitse Wabe werden ze vaak op straat verkocht op een veiling. In de moderne tijd zijn het gebruik van boter en de ontwikkeling van nieuwe deegbereidingstechnieken (bijvoorbeeld bladerdeeg, geïmiteerd uit het Midden-Oosten) doorslaggevend. In 1653 codificeerde de banketbakker François de La Varenne de bereiding van koekjes door het werk "met het lint" aan te bevelen, dat bestaat uit het schuimen van het mengsel van suiker en eieren. De koekjes worden zachter. Vanaf de 19e eeuw specialiseerde de geografie zich in de productie van koekjes: regionale specialiteiten waren duidelijk gedifferentieerd. De industrialisatie van de productie versterkte het fenomeen en ontstond eerst in Engeland en daarna in Frankrijk. Rond 1840-1848 creëerden Jean-Honoré Olibet en zijn zoon Eugène (1843-1915), professionele bakkers, in Bordeaux de eerste droge koekjesindustrie met het merk Olibet, dat zich vestigde van 1862-1868. Het werd gevolgd door Pernot in Dijon (1870), Lefèvre-Utile in Nantes (1883), Biscuiterie Nantaise (1896), vervolgens Gondolo (1898) en Belin (1902), enz. De Franse industriële fabriek voor droge koekjes ontstond om een eenvoudige reden in Bordeaux: de koopvaardij en de militaire marine eisten koekjes voor hun bemanningen, naar het model van de Britse marine, die verbeterde zeekoek consumeerde. Onder invloed van de eetgewoonten en smaakvoorkeuren van de koopmansbourgeoisieën van de havens van Noord-Europa, worden de recepten voor koekjes in Noord-Frankrijk gekenmerkt door het gebruik van lokale suikers, zoals vergeoise (bietsuiker) of geïmporteerde, zoals als muscovadosuiker of rapadurasuiker. Kruiden, zoals het specifieke mengsel van Nederlandse oorsprong van gemberpoeder, kaneel en kardemom, brengen bijvoorbeeld de speculoos op smaak. De politieke geschiedenis en Duitse, Oostenrijkse en Poolse invloeden verklaren het culturele gewicht van bepaalde koekjes in Oost-Frankrijk, zoals het roze koekje, de droge snack, de ontbijtkoek of de madeleine. Gemaakt van brooddeeg